رشته سوبا

تاریخچه رشته سوبا

این یک کنجکاوی در مورد گندم سیاه کانادایی بود که در نهایت تد ایزوکا را به سمت استاد سوبا سوق داد. ایزوکا که اهل توکیو است، در سال 1996 وارد کانادا شد تا در یکی از شرکت های تابعه شرکت کشتیرانی ژاپنی کار کند که او را نزدیک به 30 سال در کشورش استخدام کرد و در اوقات فراغت خود، شروع به تحقیق در مورد گندم سیاه کانادایی کرد.

او متوجه شد که کانادا در آن زمان حدود 25000 تن از این گیاه غلات را رشد داده است – همان مقداری که ژاپن پرورش داده است. اما کانادایی ها بر خلاف ژاپنی ها با این محصول آشنایی نداشتند. «با دانستن اینکه کانادا در حال کشت گندم سیاه است، کنجکاو شدم. میخواستم بخورمش ایزوکا به یاد می‌آورد که در رستوران‌ها به دنبال آن بودم، اما هیچ‌کس از آن استفاده نمی‌کرد. گندم سیاه به عنوان یک غذا بسیار متعادل است. این یک غذای فوق العاده است، اما هیچ قدردانی وجود ندارد.»

به نظر می رسد که 80 درصد محصول کانادا برای رفع اشتهای ژاپنی ها به سوبا، کلمه گندم سیاه در این کشور جزیره ای، صادر شده است.

بنابراین برای خوردن گندم سیاه کانادایی، ایزوکا شغل حمل و نقل خود را در سال 2000 رها کرد و به ژاپن بازگشت تا در مدرسه سوبا ثبت نام کند. در طی دو ماه آموزش فشرده در آنجا، او آموخت که گندم سیاه قبل از اینکه به یک محصول تجاری تبدیل شود، زمانی یک غذای فصلی محسوب می شد.

او سپس 10 ماه بعد را در رستوران‌ها گذراند تا تکنیک نودل‌سازی خود را کامل کند و بیشتر نی‌هاچی سوبا درست کند که ترکیبی از 80 درصد آرد گندم سیاه طبیعی بدون گلوتن و 20 درصد آرد گندم است.